صل جدیدصلح و آشتی به زبان نوروز

  نوروز فصل آشتی با طبیعت است

 در فصل بهار، طبیعت شب‌های سرد، طوفانی و طولانی را طی و به فصل بهار می رسد. یخبندان و کولاک مانند طوفانی همه هستی او را غارت کرده. طبیعت در برابر بی رحمی‌های زمستان به یمن پایداری و مقاومت خود را به فصل بهار رسانده و دوباره جان تازه گرفته است. نوروز از کهن‌ترین میراث مشترک ماست و طلیعه‌ آن از حدود نیمه زمستان آغاز می‌شود و در بهار به کمال خود می رسد. صلح و آشتی به زبان نوروز یعنی شروع فصل آفرینش که در تکرار با آفرینش همراه است. نوروز جشن بزرگی است که همگام با طبیعت، زندگی را برای مردمان به ارمغان می‌آورد. آشتی می سازد و دوستی می‌افشاند و همدلی، یکپارچگی، یگانگی را در میان مردم می‌گستراند. در روزگاری که برخی به دنبال جنگ و خونریزی و شعله ور کردن آتش اختلاف در جهان هستند. نوروز است که رمز لطافت را یادآور می‌شود و همه موجودات جهان را به صلح و همدلی فرا می‌خواند.

نوروز فصل دگرگونی است 

این فصل جدید با نو شدن همراه است. نو شدن یعنی تغییر و دگرگونی و در این دگرگونی طبیعت، بخش‌هایی از کره خاکی درگیر جشن و شادی است. تغییر فصل موجب شادی سردترین نقاط جهان تا گرم‌ترین جغرافیای خشک جهان می‌شود. با این تفاسیر، این جشن بزرگ یک رویداد جهانی است و می‌تواند نقش مهمی در ساختار فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جهان ایفا کند. آنچه ما درباره نوروز می دانیم بیشتر مربوط به فرهنگ شفاهی است.  این فرهنگ در طی هزاران سال و بصورت سینه به سینه، ارث با شکوه ایرانیان است.  مستندات مربوط به نوروز  بیشتر در متون مربوط به دوره اسلامی مثل آثار ابوریحان بیرونی و شاهنامه وجود دارد.  شکوه و بزرگی نوروز در فرهنگ شفاهی مردم جای خود را حفظ کرده .

جشن نوروز، شادی هرساله و مژده تفاهم جهانی و پیوند فرهنگی میان ملت های همسایه و یا دور از هم است. گواهی های متعددی را می توان یافت که همین اندیشه و ضرورت پیوندی فرهنگی میان اقوام و گروه های گوناگون در بنیاد و اصل جشن نوروز وجود دارد.

ویژگی نوروز از نظرگاه ذات طبیعی و اصلی آن داشتن وجه تقویمی است که این جشن با تغییر فصل و آمدن بهار پس از زمستان همزمانی دارد. جشن های بهاری در سراسر جهان و در همه فرهنگ های بشری وجود دارد اما آنچه در حوزه فرهنگی نوروز بر جشن بهاری افزوده شده است وجوه فرهنگی مشترک است که نوروز را بصورت شاهکار فرهنگی و سرشار از هدیه های آشتی و دوستی و تنعم روحانی و ادب در می‌آورد.از این منظر نوروز نه تنها جشن تجدید حیات نباتی و گیاهی است بلکه جشن تجدید آداب دوستی و زندگانی و لطف حیات اجتماعی و فرهنگی نیز هست و وجهی است مشترک میان مردمی که در گستره پهناور این حوزه فرهنگی زندگی می‌کنند.

 وقتی که ارکان طبیعت دست به دست هم می دهد و جامه ی سبز بر تن می‌پوشد شاید بدین معنی باشد که همه با هم برای یک هدف مشترک قدم بر می داریم و این هدف جز با مشارکت جمعی میسر        نمی شود و مشارکت بدون گفت و گو غیر ممکن است و اهمیت موضوع آنجا خودش را نشان می دهد که دبیر کل سازمان ملل متحد در پیام تبریک نوروز به ترویج گفت‌ وگو،حسن همجواری و آشتی در نوروز تاکید می کند، نشان از اهمیت فرهنگ گفت وگو برای رسیدن به صلح مشترک جهانی است.

نوروز را همه طبقات اجتماعی جشن می گیرند و آداب و رسوم آن دارای تنوع و اَشکال گوناگون است. چنین تنوع و تعددی از یک سو در نزد هر گروه از برگزارکنندگان نوروز استقلال محلی آنان را در آداب و فرهنگ خویش نشان می دهد. از سوی دیگر شباهت‌هایی از این قبیل باعث ایجاد پیوندی فرهنگی با نام نوروز میان همسایگان است. نوروز در میراث جهانی ناملموس یونسکو ثبت است. نوروز ایرانی عامل پیوند 12 کشور دیگر در دنیا به این میراث است. این اتفاق خوش‌یمن به تنهایی شهادت می‌دهد که نوروز در بیش از 12 کشور دنیا سال‌های دراز است که برپا می‌شود.