جایگاه اقوام کرد در شاهنامه

ذکر اقوام کرد در شاهنامه

میراث فرهنگی میهن کرد

این باور که سرزمین کردستان گنجینه ای از فرهنگ باستانی ایران است در مشاهدات جهانگرد انگلیسی سرگرد سوان پشتیبانی می شود. او از کردستان بازدید کرد و به این نتیجه رسید که این کردستان به عنوان مخزن فرهنگ باستانی ایران عمل می کند. بسیاری از شخصیت‌های قهرمان از آن دوران در این منطقه زیسته و رشد کرده‌اند و سهم بسزایی در تاریخ و میراث فرهنگی ایران داشته‌اند. این پیوند پیوند میان کردها و حماسه های ملی شاهنامه را بیشتر تقویت می کند.

ادبیات کردی با الهام از شاهنامه

شاعران کرد با الهام از شاهنامه ابیات متعددی به زبان خود سروده اند. این شاهکارها بازتاب داستان‌ها و افسانه‌های شاهنامه است و بر میراث مشترک و پیوندهای فرهنگی کردها و ملت ایران تأکید دارد. این آثار منظوم نه تنها شخصیت های پهلوانی شاهنامه را تجلیل می کنند، بلکه هویت کردی و سهم تاریخی آنها را حفظ می کنند.

فردوسی چنین می سراید:

خورشگر بدیشان بزی چند و میش
سپردی و صحرا نهادند پیش
کنون کُرد از آن تخمه دارد نژاد
که از آباد ناید به دل برش یاد

فردوسی از زبان کاوه آهنگر در این رابطه چنین می‌سراید:

بپویید کاین مهتر اهرمنست
جهان آفرین را به دل دشمنست
همی رفت پیش اندرون مرد کُرد
جهانی برو انجمن شد نه خرد

نتیجه

شاهنامه فردوسی بر هویت ایرانی تأکید زیادی دارد. وجود ابیاتی مختص کردها بی هدف نیست. قوم کرد دارای اهمیت ویژه ای است و در دگرگونی های تاریخی ایران، به ویژه در مبارزه با ستمگرانی چون ضحاک، نقش اساسی داشتند. در حالی که برخی تفاسیر ممکن است به اشتباه کردها را به عنوان یک گروه قومی دسته بندی کنند، شواهد به دست آمده از متون باستانی نشان می دهد که اصطلاح “کرد” در درجه اول به شغل شبانی اطلاق می شود. پیوند عمیق کردها با شاهنامه و مشارکت فرهنگی آنها جایگاه منحصر به فرد آنها را در تاریخ ایران برجسته می کند و پیوند بین کردها و ملت را بیشتر مستحکم می کند.